En toen was er een baby, wordt er nog geracet?

In alle eerlijkheid heb ik mezelf de vraag in de titel wel gesteld. Mocht er iets met mij gebeuren, heeft dat direct invloed op mijn omgeving. Aan de andere kant is de kans op een ongeluk op de openbare weg tijdens het van A naar B rijden het grootst. Leven in angst heb ik nooit gedaan. De toekomst is onvoorspelbaar, dus beter leven in het nu.

 

En dus stap ik weer achter het stuur. Met een andere mindset dan voorheen. Schreef ik ooit in een blog dat mijn raceauto mijn grootste mindset coach was (je gedrag wordt immers uitvergroot op de baan. Denk bijvoorbeeld aan mijn ongeduld). Dan kan ik met volle overtuiging zeggen dat het mijn baby is die me nu al het meest veranderd heeft. 

 

Het moederschap brengt offers met zich mee. Ik moet mezelf wegcijferen. Als ik honger heb en wil eten, gaat zij voor. Als ik moe ben en zij is dat niet, blijf ik wakker. Uitzieken omdat ik griep heb? Daar heeft zij geen boodschap aan. Zulke basale dingen die voorheen heel gewoon waren, zijn nu dingen om rekening mee te houden. Hoewel ik nog veel moet leren heeft het me zachter gemaakt, toegeeflijker en is het niet meer ikke, ikke, ikke. 

 

Ben benieuwd hoe dat tot uiting komt tijdens het racen. Waar het nog steeds rijden is met het mes tussen de tanden. Het is eten of gegeten worden en waar iedereen achter je, op de plek voor je aast.

 

En heerlijk cliché, je eigen kind zien opgroeien is het mooiste dat er is. 

 

Binnenkort gaan we weer de baan op. Ik kan niet wachten! 

Terug naar alle berichten