Eindelijk het is gelukt!
Met een glimlach die zelfs Bob de Bouwer niet meer van mij gezicht beitelt drift ik bocht na bocht aan elkaar. Is het perfect? Nee. Moet dat? Nee. En dus voel ik me happy. Met driften had ik een haat- liefdeverhouding. Te weinig gevoel in mijn rechtervoet en mijn lijf waardoor ik de auto niet goed aanvoelde en frustraties de boventoon voerden. Geloof mij, door frustratie ga je in je hoofd zitten en dat werkt juist averechts. Je moet juist voelen hoe de auto zich gedraagt. Uit dat hoofd en in je billen zeg ik altijd maar. Hoe funzig dat ook klinkt, het klopt wel.
Ik heb geen rijke familie, rauw talent of andere connecties die ervoor zorgen dat ik zeer regelmatig in een raceauto zit. Voor elke cent moet ik knokken en ik ben ongelofelijk blij dat ik een support netwerk heb die me ondersteunt zodat ik wel de wedstrijden kan rijden die ik het liefst race. (Endurance wedstrijden - mijn grote doel is de 24 uur van Le Mans racen.)
Dit betekent ook dat ik extra hard moet werken tijdens de momenten dat ik wel in de raceauto zit en altijd op zoek ben naar alternatieven om mezelf buiten de raceauto te ontwikkelen. Denk bijvoorbeeld aan SIM-training, reactietraining en driften. En dat vind ik helemaal niet erg. Het maakt me creatief in het vinden van oplossingen en ik bijt me overal in vast.
Bij alles wat ik doe zoek ik mijn zwaktes op en maak ik een plan om die zwaktes om te buigen in sterktes. Tijdens de laatste endurance race kwam duidelijk naar voren dat ik net zulke grote ballen moet hebben in de regen als dat ik op de droge baan heb en dus besloot ik om te gaan driften. Toen ik dit leermoment op facebook deelde, schoot Peter Molenaar van Molenaar Autosport mij te hulp door mij een auto aan te bieden in ruil voor publiciteit. Koopman Racing had nog een plekje over tijdens een driftdag op het RDW-terrein in Lelystad en zo kon ik op een koude zondag gaan driften.
Eerlijk is eerlijk, de angst dat deze dag weer in frustratie zou eindigen was aanwezig. Maar ik besloot mijn mindset te veranderen. Ik kon dit gewoon en gelukkig had ik instructeurs om me heen die daar ook in geloofden. Het ging niet meteen van een leien dakje, maar uiteindelijk lukte het. Door mijn race ervaring met de BMW M240i moest ik wel met meer gevoel gaan rijden, want met dat vermogen lomp op het gas gaan komt niet goed. En juist die ervaring, samen met mijn mindset en de juiste mensen om me heen zorgde ervoor dat ik ging dansen op het water. Ik kijk nu al uit naar de volgende regenrace in de BMW M240i!
Terug naar alle berichten